Bir avucun içinde saklıydı tohum,serpilirken toprağa,
Huzurla gömülüyordu biryerlere renk olacaktı umuda,
Doğacaktı belki rengarenk çiçekleri şebnem,şebboyuda,
Derin uykusundan doğa kalk diye zorlanırken..




Bir çocuk güneşe el salladı,yağmurda başlarken o arada,
Coşkusu sardı heryanı annesi gülümserken bir kenarda,
Cam cemre damlalarında ıslanırken sesi minik kulaklarında,
Derin uykusundan doğa kalk diye zorlanırken..




Şefkat,sevgiyle gömülen çiçekler güneşi görürken baş verir,
Su,hava ,güneş yardım ederken mis kokusu boy,boy filizlenir,
Bir el uzanır kendine çeker kokulduğunda ah birde,kibirlenir,
Derin uykusundan doğa kalk diye zorlanırken..


BENİDE KALDIRIRKEN GERİ KALAN YAŞAMIMDA,
ZORLAMALIYDIM KENDİMİ TUTUNMAK İÇİN ,
ŞU UZANILAN UMUDA,ZORLAMALIYDIM,
BİR DOLU UMUDUM OLMALI EKMEK İÇİN TOPRAĞA..


ACILAR,AYRILIKLAR OLSADA,
OLSADA...GÖNLÜMÜ KIRSADA..

YAZARI BİNAY KAN
18.3.2011
SALİHA HANIM

2010
KAYIP SAYFALAR