İki Yabancı -2-

Sürüklenerek sokağa atıldım senin için gerekirse ölecektim
Seni bırakmamak için akıllara zarar çileler çektim
Her savaşımda yalnızdım kimsem yoktu yanımda tektim
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken

Merhametten insanlık duygusundan bihaberdi ananın bütün sevdikleri
Mekanımız oldu ikimizin iki mezarlık arası bük dipleri
Yumuşamadı ikimize zalim sevdiklerimin taş olmuş yürekleri
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken

Ananın etrafını kuşatmıştı merhametsiz duygusuz insanlar ordusu
Düşün ki bir çaresiz ana sığınacak yer arıyor kucağında günlerdir aç yavrusu
Umurunda değildi perişan olduğu senden ayrılmaktı tek korkusu
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken

Bir insan oğlu çıkıp da dur demedi ikimizin azabına
Kime derdimi söylesem hemen uğruyordum gazabına
Kimse yardım etmedi ikimize Allah için insanlık namına
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken

Anasının ardından meler durur körpecik kuzular
Yazılmasa ne olurdu bu kap kara yazılar
Dağlar taşlar dayanmamış nasıl dayansın insanlar
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken

Bir an önce ölsem sarsalar beni kefene
Hiçbir zaman ortak olmadılar derdime kederime
Benim isyanım artık kötü kaderime kahpe feleğe
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken

Bir kez daha yaralandı yüreğim ta derinden
El benim olmazmış bilseydim sever miydim canı gönülden
Başıma kak demiş oldum söz ettim ona çilemden
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken

Benim dizelerim hep hasretliğe yalnızlığa dayanır
İşte bu yüzden gül yüzüm solar sararır
Ölmedi garip belki yine göğüs gerer dayanır
Zorla ayırdılar ikimizi oğul, bağıra bağıra ağladık ikimiz ayrılırken
Değerli görüş ve yorumlarınızı bekliyorum.

Yazar: Name Taşlıçay

Saygılarımla