Ağır ağır akıyor zaman gözlerimden.
Uykusu kaçmış ecel,
Perdelerine sürtünüyor evimin.
Bir gölge gibi takip ediyor son nefes,
Kalmadı ciğerlerimde ey hayat,
Seni tüketebilecek heves...

Vaktimden çalan her kahır,
Bir kamçı gibi dağılıyor sırtımda.
El/alem ne der diye yaşadın durdun da,
Takdir mi gördün sanki?
Bozuk para gibi harcanan ömrün,
Son nefesine geldiğinde
Keşkelerinin yükü senden başka kaçının omuzunda?
Kaçı yükleniyor umutsuzluklarını a kadın,
Yaşayamamış olman kimin umurunda?

Şimdi ciğerlerimde bir leke gibi kaldı
Yanmış kalbinin kalbimde ki isi...
Ki o zamandan beri susturamam,
Attığında yankılanan sesi.
Yine ne derler diye yaşayamadın
Seni de zehirledi en nihayetinde
Elalemin küf dolu nefesi...


Dip not : El bir alem...
İstediğini yapsan da dilinde eritecekler seni,
Yapmasan da giydirecekler bir kıyafet gibi bu nefreti...
Yaşa sen bakma,
Onlar ödemeyecekler keşkelerinin can acıtan bedellerini...


Elif SEZGİN