2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1275
Okunma

Bu Şiirimi, ayrı kaldığım yavruma yazdım. Dilerim Mevla’mdan hiçbir Anayı yavrusuna hasret ve uzak bırakmasın.
İki Yabancı
Gittin gördün yavrumu hiç gülmüyordu yüzü
Kandırmak kolaydır anasını yitirmiş öksüzü
Çare bulun derdime yeryüzü gökyüzü
Gücümde yetmiyor ki alıp gelsem seni
Bir boynu bükük sığmaz olmuş koskoca yuvaya
İnsan olduğunu anlar mutlu olurdu gelseydi buraya
Senin kaderini de bağlamışlar yetimim bir çekilişe kuraya
Gücümde yetmiyor ki alıp gelsem seni
Yaşamaya kapatmış gönlünü sevgisizlik yetimlik hüzün
Hep boynun büküktü hem de yaşlıydı gözün
Parçaladı yaktı yüreğimi hep çaresizlik saçan sözün
Gücümde yetmiyor ki alıp gelsem seni
Yanımda da gülmedi yüzün belli ki bir derdin vardı
Seni öyle görünce gönlümü büyük ıstırap sardı
Akmadı gözümden yaş ama yüreğim parçalandı
Gücümde yetmiyor ki alıp gelsem seni
Yan yanaydık seninle ama yabancıydık sanki ikimiz
Tek tek gözüm önüne geldi o anda acı geçmişimiz
Kimin umurunda yetimim ağlamaşız sitem etmişiz
Gücümde yetmiyor ki alıp gelsem seni
Yan yanaydık ama sanki iki yabancıydık seninle
İşte baş başa kaldın gözü yaşlım derdinle kederinle
Belki mutlu olurdun düşseydin peşime gelseydin benimle
Gücümde yetmiyor ki alıp gelsem seni
Gözlerim kapanmasın ölürsem seni görmeden
Gencecik ömrüm tükendi bir kez olsun gülmeden
Sensiz girmesin toprağa bu yorgun ruh yorgun beden
Gücümde yetmiyor ki alıp gelsem seni
Değerli görüş ve yorumlarınızı bekliyorum.
Yazar: Name Taşlıçay
Saygılarımla
5.0
100% (1)