Hasretmi gideceğim ben Nazlı yara
Yorgun yaralıyım içerim yara
Yolları bilinmeyen uzak diyara
Uzar giderimde yol derler bana

Yıllardır avnudum hep hayallerle
Avutamam gönlü gurbet ellerle
Aylar,yıllar biter,gelemem gülle
Kimseler tanımaz el derler bana

Eğer birgün ölürsem, yetipde vade
Cenazemde olsun yanlız ve sâde
Dünyada yaşamadım ki hiç asude
Hiç gülmeden gitti, oy derler bana

Bağrım hep yanıktır, bahtım ayrılık
Gurbet ellerinde,çileler harçlık
Bağımda sonbahar,bağrımsa yanık
Sönmeyen ateşi yak derler bana

Böylece ölürsem ya akşam,sabah
Edenim olurmu bilmem ki ah vah ?
Öl demeden bana,o yüce Allah
Gelmeden ecelim öl derler BANA

Bilmem varmı yâr’e gidecek yolum
Yıllardır hasretle, yaşayan kulum
Her gece boş kaldı,bak iki kolum
Yalnızlık koynunda yat derler BANA

DURAK’ım der kaldım böyle çaresiz
Şaşırdım yönümü yâr’siz gayesiz
Yaşadım sururdan her yıl payesiz
Dolanıp dururum kör derler BANA

Durak YİĞİT
GönüllerinŞairi
KOCAELİ