/ Ben yastığımın altında Sen’li hayallerimi gizlerken
Sense o uykuda başka hayallere meyl ediyormuşsun meğer /

Adınla başlayıp adınla son bulan cümlelerin ortasına inen…
Bir ihtilal başlıyor içimde.
Ama yeniliyorum.
Senden her kaçışımda
Kendimi sende buluşumdan belli bu
Mağlubunum...

Tutsak ağzı yaşantıların belini büken sancılarım var.
Ve söylenmemiş sözlerim var dilimde
Yazılmamış şiirlerim var…
Bilmezsin.
İnsan en çok susunca kanar,
En çok susunca anlar kimsesizliğini…

Sustun.
Oysa söylenecek ne çok şey vardı.
Öyle kimseyim ki şimdi,
Her şey olamıyor h/içlenmiş hâlim,
Yalpalayarak yürüdüğüm hayatta tutunduğum
O akşam gözlerini de almış gidiyorsun.
Git.

Bak,
Bugün bir martı su yüzüne indi,
Soğuğa değen teninin titreyişlerine aldırmadan
Son çırpınışıyla nefes alma savaşı verdi.
Yukarıdan ağzına düşecek bir lokmayı bekledi,
Bekledi
Üşüdü
Öyle üşüdü ki özlemlerine sarıldı sımsıkı
Sanki onlarda terk etmiştiler onu,
Üşüdü.
Göz kapakları direnişini zorladı
Tekrar yukarı bakdı
Öyle,
Baka/kaldı
Bir küçük umut yoktu artık
Umut edecek umutsuz da…

Duyarsan
Yitirilmiş ezgisini aşkın,
Ruhsuzluğun hıçkırıklarında sezersen
Gönlümün son yağmurlarını,
Toprağın ona veda edişini görürsen,
Ağlarsan,
Ağlama
Matem senin hakkın değil
Matem benim hakkım…


Bugün bir sevda ölür bu şehirde
Bugün bir sevdalı ölür.