Hamile bir kedim vardı apartmanın önünde, sevimliydi,
Ona ilgim hem sevdiğim ve hem de hamile olduğu içindi,
Benim bildiğim bahar geldiğinde hayvanlar doğum yapar,
Kış gelmeden yavrular büyür ve sonra anneler rahatlar...

Bunu bildiğim için hamile olduğunu gördüğümde şaşırdım,
Zaten alışık olduğum için de onu beslemeye devam ettim,
Sadece yiyecek değil ama bizden sevgi de istiyor onlar,
Sokağın süsleridir, doğanın dengesidir bütün hayvanlar...

Sonunda beklenen oldu, kedicik beş tane yavru doğurdu,
Nasıl olduğunu bilmiyorum ama birisinin bedeni donmuştu,
Onun da canlı kalması için gerekeni yapamamıştı anneciği,
Ötekilerin göbek bağını kesmeye de yetmemişti ebeliği...

Hepsi minik birer canlı olarak gözleri kapalı duruyorlardı,
Bir yandan da fare sesi gibi ince bir sesle miyavlıyorlardı,
Teker teker elime alıp bir kutunun içine taşıdım yavruları,
Naylon bir poşetle alıp çöp kutusuna attım cansız olanı...

Hayat böyle bir serüven, içinde çeşit çeşit hikayeler dolu,
O hikayelerin içinde hayat serüveninde gidiyor insanoğlu,
Bir gün gelecek sona erecektir elbette herkesin hikayesi,
O günün hangisi olduğunu bilmemekle mahkumdur kaderleri...