Nice vurdun bir bilsen sevgili şu sinemden.
Bakışından fırlayan bir yeşil okla beni…
Seni görmezse gözüm kurtulmaz asla nemden,
İnsaf et ara sıra bir ara yokla beni…

Güzelim bil ki bu kalpte yerin bir başka derin,
Bana bir müjdesi varsa o da sensin kaderin.
Düşünürken seni bende izi kalmaz kederin,
Soktu işte özlemin bir garip şekle beni…

Seni ilk gördüğüm an, öyle başka bir an ki,
Bu ölümsüz sevdâya bir çağrı duydum sanki.
Artık sensiz yaşamam mümkün değil inan ki,
Bir azatsız kölen say, gönlüne ekle beni…

Sende kaldı göz ferim döndü dünyam siyâha,
Korkarım nasip değil sensiz ermek sabâha.
Elbet ben de bilirim, sığmaz bu aşk îzâha,
Ne olursun hapsetme mantığa-akla beni…

Bil ki, çok can yakıyor hicran denilen acı,
Öğütüyor günbegün yüreğimdeki gücü.
Çıkmasa da dünyada sana hasretin ucu,
En son varılan yerde, mahşerde bekle beni…

Yoksa meylin bu aşka, hayır demektense, sus,
Yaşasın rüya gibi, gerçek sandığım husus.
Bâri şefkâtte olma, seni sevene hasis,
Bir garip mecnun diye kalbinde sakla beni…

Veli BOSTANCI