Mekteple ev arası günler böyle geçerken
Zaman mevte doğru hep yeni senet biçerken
Günde bilmem kaç yolun tozunu yutuyorduk
Renksiz avuntularla öfke uyutuyorduk
Pervasız kemirdikçe beynimi düşünceler
Daha iki haftada neler öğrendim neler
Meğer tüm cefamız bir kısır döngüye emsal
Bu sicimden ister kop ya da istersen kısal
Yiten ömüre rağmen “ah” bile demiyorduk
Hâlbuki sonbaharda soğuğa inat korduk
Üst üste birikirdi dağ kadar şikâyetler
“Kuvvet Allah’tan” deyip paklanırdı niyetler


Bir gün mektep yolunu sürerken ayaklarım
Dilimde şen bir ıslık: “Şaban pabucu yarım”
Her nedense bilemem o gün keyfim çakırdı
Arada arkadaşla ediyorduk lakırdı:
“Gözüm” dedim “Sebepsiz bir neşe var içimde
Kendimi gamsız gördüm ak olsa da saçımda”
Sandım havanın güzel olduğuna yordu o
Yüzüme dikkatlice bakıp sonra durdu o
Akıl hudutlarımı aşan bir yorum geldi
Belki zan diyarından yalnızca bir meseldi
Dedi: “Ta gözlerinin bebeğinde yangın var”
Anlamların önünden çekilmiş perde, duvar”
Yoldaşımın ağzından aynen bunlar çıkmıştı
Anlaşılan önümüz yine sonbahar, kıştı
Yatak değiştirmişti artık konuşma nehri
Cümleler dile değil kalbe akıttı zehri
Başımız önümüzde bitirdik kalan yolu
Gözaltından merakla taradım sağı solu
Bir an çarpıldım sanki durakladım yerimde
Dumanlar yükselmişti yüreğimde serimde



MEHMET DURAK

6 Mart 2011 - Karaisalı