Yeter ki aç güzelim, bana gönül bahçeni,
Ben oraya sevgiler ekmesini bilirim…
Kaderden izin bekle, hazır ette bohçanı,
Ben ömrümce hasreti çekmesini bilirim…

Güzelliğin, endâmın, meleklere eş gibi,
Gözlerin haz pınarı, bakışın güneş gibi.
Seni seyretmek inan kanılmaz bir düş gibi,
Ben güzele hakkınca bakmasını bilirim…

Katlanırım hayatın her gamına sevdamla,
Düş saçarım geceye, sensiz çöken akşamla.
Sen bana bir ümit ver, sâdece tek bir damla,
Ben sel olup vuslata akmasını bilirim…

Yola bakar dururum, sol yanımda acıyla,
Bağlanmışım sevdâna bahtımın kıskacıyla.
Sen bana he der gibi bir baksan göz ucuyla,
Ben sevdanın burcuna çıkmasını bilirim…

Sen de gönlüm misâli hasretle yaslı olsan,
Hayâlini kurduğum güzelin aslı olsan.
Canını aşığına adayan Aslı olsan,
Ben beni Kerem gibi yakmasını bilirim…

Ruhuma işlediğim, çiçek çiçek dalımsın,
Tatmayı düşlediğim, petek petek balımsın.
Ben divâne bülbülüm, sen de nazlı gülümsün,
Ben sana nice diller dökmesini bilirim…

Bil ki derdim Mecnun’un derdinden daha âlâ,
Lakin Leyla misali kaçarsın benden hâlâ.
Görür derler gönülden seveni Hak Teâlâ,
Ben niyazla boynumu bükmesini bilirim…

Veli BOSTANCI