Uyu da serpilsin her yanın
Güne karşı aç gölgen
Bense
Çıplak bir şiir yazar
Anılara duracağım

Ay karanlık gecelerde yürürüm
Göklere bakmayacağım bir daha
Dalga olamayacağım örneğin
Açık denizlerde

Enkaz bir gemi yanaşırken sahillerime
Sen olamayacaksın
Kırıntılarımızı alıp götürecek
Bilinmezliğe herhangi bir rüzgâr

“Soldu” dediler.
Anladım… Bu yaz ne arılar
Ne de kelebekler uçtu tepemde
Bağ bahçelerde ne gezer serçeler

Nameler, soneler yazıyorum
Tamamlanmadan tükeniyorum
Mürekkepler gibi bitesiye…

“Üşürüm, yaz güneşi altında.”
Bir batından ikiz yalnızlık yaşıyorum
Kendime yabancı, senden uzak kalışımla

Ve
Martıların ilk çığlıklarıyla uyanıyorum
Alacakaranlık sisleri yutuyorum
Buğulanan camlarda hayallerine durur, asılırım
Öz sevmek sonsuza dek unutmamaktır
Ve anılır her günce…

Sevda iklimin hapsindeyken
Yüzüme kapandı demirden çelik kapılar
Gene de unutturamadı dört duvar…

“Suskunluk bir şairin sessiz dizeleridir”



2011@ H.R