Dün bekliyordu yarın gözetliyor bu günse muhtaç
Ufuk güneşe mekan zamana ve zaman sana aç

Dağlarda sis toprakta yangın bulutlarda öfke kin
Güneş doğuma hasret ve tek tek yıldızlar tedirgin

Hayat bir labirente takılmış bakışlar çıkmazda
yıllar mevsimler bahara susamış kışlar çıkmazda

Bütün renkler karışmış ne siyah belli ne de beyaz
Yer gökten kopuk havalar bulanık soğuk ve ayaz

Tan ağardı rüzgarın esti gözler seni aradı
kainat nokta nokta ayna ışık saçın taradı

Zaman esnedi mekan kapı açtı sonuna kadar
umut ışığı belirdi uzadı yanına kadar

Hayaller gerçeğe dönüştü rüyalarsa hakikat
yer gök arasında kanat çırptı güvercin son sürat

bulutlar denizden beslendi su verdiler toprağa
hasta ruhlar can buldu top yekün kalktılar ayağa

limana yanaştı gemi karada şenlik ve bayram
varlık bahçesinde çiçek açtı koktu buram buram

dağlar arası yatak bulan nehir sonsuza akacak
zaman tünelinin son noktasına güller takacak

ABDULKADİR YILDIZ