kumsuz saatler dökülüyor aklımdan

sağanak bir bulutsuzluk umuyorum aydan

gel diyor git diyor tik tak

sular denize gecikmiş

medcezir kızgın

kesin keskin süreler kaçıyor.

bende duran

sende geçiyor

serden geliyor esaretimiz

sel alıyor harfleri

el yazım birleştirmiyor artık ikimizi

evet bu aralar en sevmediğim rakam

iki.



bir dahi fazla geliyordu ikimize

çünkü sığdırmıştık dünyayı basit kesirlere

şimdi marifet gibi küslükler.

kendimize ve bire bölünüyorduk önceden

evet tüm sayılara bölünmeden az evvel.



üşüştü üzerime üşüyen dizeler

beni bilip de bilmemezlikten geliyor tecahül-i arif

zaten tarihin yazmayacağı iki insandık

o yüzden ben yazdım

yalan yangın.



bildiğim diller türkçeye çevrilmiyor

sense sustuğum dili anlardın.



boğazım iki kıtayı birbirine bağlamıyor bu şiirde

boynum gökyüzünde

çekildi ayaklarımın altından tüm kara-sular

oksijen ve yollar ilk kez cinayet aracı oldular.



dört yanı ayrılıkla çevrili bir adaydı içim

yüzmeyi bilmiyordum benden sensizliği.



sağanak bir bulutsuzluk dökülüyor kum saatimden,

git demeyi bilmiyor, içimdeki gelgit.


Kürşat Uçar