Kaldır kanatlarını, uç hadi âşık bülbül!
Yerde arama gülü; gülzârın tâ göktedir
Cânân-ı câvidândır, bu aşkına tek ödül
Surur kesrette değil, âlemdeki yektedir

Aşiyânın arştadır; inme! yere ey bülbül!
Şeb-i yeldâda şakı! sidretül- müntehâda
Senin aşkın kutsaldır; için huriden betül
Dolaşma gayri bülbül! bu virâne vahâda

Başlarını çal aşkı! zaten değilsin muhtâç
Bakışları hep yalan, ruhlarıysa şâhmerân
Senin başına koymuş, melâike nurdan tâç
Olsa da gam değildir, şu koca âlem virân

Kaşıkcı elmasıdır, kalbin, bedende meknun
Ne bir ,Gül’ çalabildi, ne de bir kara ,Leylâ’
Senin aşkın kalemdi, cânânın kalbi bir Nun
Eğer ,aşk’ olmasaydı, olur muydu ,Süheylâ’?

Hadi! bülbül uç artık! bekliyor gül-i Yezdân
Kalbinde gam saklarken, dünyadaki Neşeler
Cennete bülbül kılsın, hak Cânân-ı Câvidân
Yâre vuslâtla biter, kalpteki endişeler

Soner Çağatay / 5 Şubat 2011 / Wuppertal

Kinayeler:
Cânân-ı câvidân: Allah ( Ebedi sevgili)
Gül-i Yezdân: Hz. Muhammed.( Allah’ın gülz)
sidretül- müntehâ: Kinatı kuşatan ağaç (dinimizde)
meknun: saklı
Şeb-i yelda: uzen gece
Aşiyan: Yuva


Not: Nun Kalem suresinde gecen bir harftir.

,,Nun. Kaleme ve satır satır yazdıklarına andolsun. ’ (Kalem Suresi: Ayet 1)