Çekilip gitmişler hafızamızdan,
İncelik nezaket neydi? Unuttuk.
İzleri kaybolmuş rabıtamızdan,
Güzellik, zarafet neydi? Unuttuk.

Hor bakarız ülküye de, dine de,
Onlar bizi beslemekte yinede,
İyilikler pas bağladı sinede,
Hoş görü, letafet neydi unuttuk.

Kavramı çürümüş, her çeşit aşkın,
Saygımız kalmadı, sevgimiz şaşkın,
Tahammül yerinde öfkemiz taşkın,
Sabırla selamet neydi? Unuttuk.

Kendine küs olan, kimle barışık?
Yol işaretleri karma karışık,
Dost değil de kimse, san ki tanışık,
Huzura alamet, neydi unuttuk.

Bırakın fakiri, zengini bile.
Çağdaşlık adına moderin köle,
Piyango mayası çalarken göle,
Marifet, maharet neydi unuttuk.

Fırsatı ganimet saydık her defa,
Sefası hep bize, ellere cefa,
İnsanlık adına olduk bi-vefa,
Hak, hukuk, adalet neydi? Unuttuk.

Gerçekçi değiliz, vicdandan yana,
Hayal girdabında kapıldık zan’a,
Maddeyle avunduk, kayboldu manâ,
Mutluluk, saadet neydi? Unuttuk.

Her işin içine karışmış hile,
Riyakâr utanıp, çekmiyor çile,
Taklit edemedik taklidi bile,
Liyakat, icazet neydi unuttuk.

Ezbere alıştık, kafa yormadık,
Bir bileni bulup ona sormadık,
Akit verip caydık, sözde durmadık,
Pişmanlık nedamet neydi unuttuk.

Başka alanlarda empati derdi,
Görkemli yarışa, soktu her ferdi,
Üç kuruşluk servet şımartı verdi,
Eldeki sefalet neydi unuttuk.

Televizyon bizi allame yaptı,
Bilgisayarlar da, beş misli kattı,
Erişim çağına yolumuz çattı,
Bilgelik, cehalet neydi unuttuk.

Kapital çarkında olanlar oldu,
Bir kefe boşaldı, öteki doldu,
Silahlar değişti mertlik bozuldu,
Yiğitlik cesaret neydi unuttuk.

Belasız başlara bela açarız,
Takarız çelmeyi koyar kaçarız,
Bize yan bakana öfke saçarız,
Sükûnu metanet neydi unuttuk.

Dedim ki, dedi ki, demiş ki dolu,
Durmadan suçlarız, hep sağı solu,
Kendimize düşmez, yargının yolu,
Benliği şikâyet neydi unuttuk.

Sevgiler kusurlu, gönül hasarlı,
Edepler erkânlar, yalvar yakarlı,
Artık zor bulunur gerçek vakarlı,
Onurlu inayet, neydi unuttuk.

Saygı katledilmiş, şefkat komada,
Bağlar kopuk kopuk birçok yuvada,
Sen ben tartışması binmiş inada,
Anlayış feraset neydi unuttuk.

Acımaya mani, kibir azamet,
Merhametler lafta, oda akamet,
Ne kaldı bilmem ki hayra alamet,
Hakiki asalet neydi unuttuk.

Tahammül azaldı, zoraki sabır,
Sitemler çoğaldı, bitmiyor kahır,
Sözler kurşun gibi, dilimiz satır,
Gereken kifayet neydi unuttuk.

Unutulan şeyler, saymakla bitmez,
Tekrar kazanmaya bir ömür yetmez,
Elbette bu devran hep böyle gitmez,
İnsanda nihayet neydi unuttuk.

Gaflet uykusuna gözleri yumduk,
Seraplara daldık, su gibi sunduk,
Hocadan hacıdan şefaat umduk,
Beklenen hidayet neydi unuttuk.

Yaralı feryat et, bağır ve çağır,
Herkes duyar ama bir sensin sağır.
Hakk’a kul olmanın, bedeli ağır,
En kutlu ibadet neydi unuttuk,

12.10.2009…Mustafa YARALI