Anlatsan kim dinler arzuhalini
Susar isen sakın yutma dilini
Sinene koyunca yâr hayalini
Gerçekten aşıksan söze ne gerek

Sanki gözleriyle ummana dalar
Vuslat burçağını diliyle yolar
Yârin kapısını sukûtla çalar
Hâl diliyle söyler söze ne gerek

Dolaştığın yerde gelir kokusu
Sana gerek, olmaz O’nda uyku su
Korkaklara ayan olur korkusu
Gerçeği görmeye göze ne gerek

Bezirgân değilsen gitme pazara
Sanki yarın seferin var mezara
Yakarsan türküyü bak ahuzara
Biz bize biz olsak bize ne gerek

Saçlarıma yağan karı kürürüm
Can gidek diyen de sormaz yürürüm
Sen orda bakarsın burda görürüm
Aynaya ne gerek yüze ne gerek

Pervane libasın ateşe tutar
Uykusu gelince alevde yatar
Küstürme gülümset vuslatı yeter
Sinemiz üstünde köze ne gerek

Söz bitmez köz biter sinem üstünde
Can alışverişi yapar dostunda
Susamışım aşkı doldur destinde
Aladağda kara buza ne gerek

Tayyib ATMACA