bir varmış bir yokmuş gibi başlayan yıllar
bir varmış bir yokmuş gibi anlatılamayanlar
bir varmış bir yokmuş gibi gecede masallaşan
bir varmış bir yokmuş gibi erkeğine kadınına
bir çokmuş bir çokluk gibi hiç tarifsiz aşk !

cemreye aşk düştü’ uyuyan baharım uyandı ,
kalbim hacizli, katıksız, aç /susuz, mürekepsiz
zelalimden daha zelal ruhumla konuşan suskunluğum
hırsızlık yaptım; havasını ,toprağını ,suyunu cemrenin


ilk ve son damlası mürekkebim den aşka batık
dilim senli kıvama sözcük oldu sazın çözermi ?
ateş/ su çarpsam sabır taşı aşk çıkar mı?
güneş tutulması olmalı tutulmam kızılca anıt
boğulmadan boğuyor derya suyum kanıt
düş / tüm bir cemreye, birde senin yoluna
düş/ tün cemre; aşkın gül suyuna

gözyaşım cemresi/sana sunuyorum iki şişe
içmelisin aşk elinden gelen ,zehir dahi olsa,
seçmelisin birini geriye kalan zaten aşk olan
çeksen çekemezsin; yüreğimde-dir, pimi senli olan
dördüncü cemre / çözermi çözülmeyen çözümleri !

ey ebrulu suyum aşk tangosu dansım ;
saman alevi değil ki saklansın zaman
saklarım zamanı /seçemediğimiz /zamanı
şarap gibiyim saklandıkca zamana
sakla zaman içinde aşk erisin,
saklanamayan aşk içinde zaman erisin ,

aşk vardır sonsuza aşkın götüren
anıt üzerinde güllerin bitiren
yazdıran aynaya ,suya, çivili kilitle
ustura kesiği kadar acı, sert ve derin
yıkılmış virane ruhun güllük haneye döndüren
bir varmış bir yokmuş aşka yazılmış roman

her cemrede dilek tutulur; mumlar yakılır
bu kaçıncı cemredir; hep başa sarar filim.
bu kaçıncı bahar; sonu olmayan final.
cevabı olmayan düğün günüm hazırım
fışkırırsın içimin fokurdayan cemresi

sütümden cemreye bahar düştü
havaya su havvaya aşk düştü
hadi çek pimi!
filmin sonu üfle mumları /
ve ...
perde ...

...

Gülay GÖKTÜRK