2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
780
Okunma
Zamanımın yükünü çekemiyordu akıl,
Martılar yere düştü, bülbüllerim figanda.
Gönlün tarlasına aşk ekemiyordu akıl,
Sözlerim boşa pişti, sümbüllerim isyanda.
Yolların tümsekleri hâlâ yerinde durur,
Ağaçların dalları susuzluğundan kurur,
Bunca felaketlerimi vicdanım nasıl korur,
Varlığım yara deşti, al güllerim hüsranda.
Neylerin üflemesi segâhı başka çalar,
Sazlarım boyun büküp meclise kasvet salar,
Şimdi artık yüreğim hülyalarına dalar,
Can, acıları eşti; kor dillerim hicranda.
Pervâne’nin özünde çözülmez bilmeceler,
Rıhtımın dibeğinde katran gibi geceler,
Azaba doğru hızla koşuyorken heceler,
Hislerim zor ateşti, meskenlerim dumanda.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz