Elinize birer yağdanlık alıp,
Menfaat çarkını yağlayın beyler…
Hayâ engelini dağlara salıp,
Riya vadisinde çağlayın beyler…

Sizin de hakkınız tatlı bir hayat,
Tarabya’da bir ev, boğazda bir yat.
Beden nimetiniz olmadan bayat,
Gönlünüzü biraz eğleyin beyler…

Can simidi belle beyaz yalanı,
Her fırsatta söyle ve yaz yalanı.
Eyleyip masum bir niyaz yalanı,
Emeli imkâna bağlayın beyler…

İltimas bulmanın ilk şartı deyin,
Ne çıkar, azıcık abartı deyin.
Hem yok ki övgüye bir tartı deyin,
Yersiz kaygıları dağlayın beyler…

“Başlara” bihakkın edin itaat,
Varsın lafta kalsın ibadet-taat.
Belki cennet falan kuru bir vaat,
Dünyayı ahrete yeğleyin beyler…

“Yokluk” kalesini yıkıp-devirsin,
“Nasibin” yönünü size çevirsin.
Edebi-erdemi yakıp-kavursun,
Nefsinize ateş sağlayın beyler…

Bostancı sözüne önce kendin uy,
Hakikati söyle hakikati duy.
Edinmiş iseniz yağcılığı huy,
Düştüğünüz hale ağlayın beyler…

Veli BOSTANCI