Bu terk ediş
Bir gözyaşı, bir burukluk
Ah gittin demek babam
Gittin bilinmezlere

Bilseydim, bir daha dönmeyeceğini
Konuşmalarımız son olduğunu
Daha çok bakardım,
Seni uğurlarken ardından

Bilseydim
Daha çok konuşur şakalaşırdım

Bu son vedanmış bana
Bu son gelişin,
Evimde ki son kahvaltınmış..

Şimdi anladım ayrılıkların acısını
Ölümün soğukluğunu

Gittin mi sahiden!
Bıraktın mı bizleri?

İnanmak istemiyor bu yüreğim
Tüm keşkeler’i yıktı sözlerim

Bir veda havası varmış
O güzel Çarşamba gününde
Anlayamadım
Hissedemedim
Bir daha dönmeyeceğini

Hayat varlık yokluk arasındayken
Dilim susunca
İndi gözyaşlarım usulca

Ne gelen var gittiği yerden
Nasıl, nedenlerini bilemeden..

Sarsıldı benliğim
Bütün zihnim
Etraf sallandı, hayat bize yine bir oyun oynadı
Sandım ki diğer krizlerin gibi atlatırsın
Kalbin biraz daha dayanır sandım

Görünce seni
Anladım bizden usulca gittiğini

El sallayan yok, bizi uğurlarken şimdi
Balkonlar sensiz bugün babam..
Handenin rakçı çocuğu
Torunun bile şoktayken bugün
Sen gittin ha!

Ah kaptan!
Denizleri özledin, mutluluğum dedin
Her balık tutuşunda bir marifet sergiledin

Son görüşümmüş meğer seni
İnanmak çok zor be!
Bu yalan dünyanın çilesi
Bitmez isteklerin son demi

Nihayet bulunca ömür,
Üstündeki beden elbiseni bırakınca toprağa
Ayrılık yakar içimi
Bir de özlemlerim…

Ruhun rahmetle yıkansın
Günahların affolunsun inşallah!

İnanmak zor, bu gidişe..
Bir nefeslik kadar ömrümüz
Zaman dolunca işte böyle
Ne ileri gidersin, ne de geriye…


Huzurla..






10/şubat/2011