Ey rüzgar;
Sen gün batımlarına katlanamazsın,
Büyür büyür de bir yerlere sığamazsın,
Keder üstüne keder eklersin,
Sen yine de gerçeği göremezsin!..

Hüzünsün;
İki gözüm değil kara yazımsın,
Seninle olamam, dostluğuna kanamam,
Sen dört mevsimin belasısın
Sendeki bahara inanamam...

Acıyı büyütür, sevinci küçültürsün.
Sende gerçeğin beli kırık, yalan baş tacı;
Haramı çok seversin, kul hakkına bayılırsın,
Yedikçe yersin, doymazsın!

Dinden-imandan dem vurup
Kuran’dan, Allah’tan korkmazsın.
Benden çalar ona verirsin,
Ondan alır cebine koyarsın;
Gözün aç, yüreğin aç, doymazsın...

Sömürmektir, çalmaktır tek başarın
Yüzünde kalın bir astar,
Yaptığından utanmazsın
Gâvur deme sakın kimseye!
Sen gâvurdan betersin;
İnsanlığın yüz karası,
Sen Tanrı’nın kulu olamazsın!..
Ey rüzgar!..

Ankara/11.02.2011