Ey! Zaman attığın tokat çok acımasızdı
Bana yazdığın tarihiyse hiç hak etmedim
Yağmuru yüklenmekten büyüdü gözlerim
Hayat savaşından dönen karnesi en kırık,
Öğrencin benim

Güneşin aya olan yansıması,
Aydınlatabilir mi bu karanlığı
Yırtsam bu kitabın sayfasını?
Yok, edebilir miyim çizgi roman varlığımı?
El değmemiş aykırılığımdan
Çıkarabilir miyim bir roman kahramanı

Bir can tutuyorum avuçlarımda
Okşasam büyüyecek, yumruk yapsam ölecek
Bir can ki benden bir parça
Tükürsem yüreğim, çıkarsam gözüm
Dokunup dağıtıyorum bana ait ne varsa

Ayrılık, iki mısra arası
Cümlelerden sonra kavuşulmayacak
İçinde yaşattığın ruh, varlığını taşıyamıyor artık
Bilir misin vazgeçmenin karasını
Öylesine siyahtır ki
Hangi rengi katsan, bir ton açamazsın

Şimdi zamanın şapkasını takacaksın başına
Yılların nabzına şerbet vereceksin
Yabancı gövdelerde dans ederken gözlerin
Sen sevdiğinin kollarında ölmek isteyeceksin
Akşamın getirdiği bulutlar düşecek saçlarına
Öğrendiğini sandıklarınla hayatı tarayacaksın