Bırak hüzünlerini ağlasın rahat rahat..Belki o zaman açılır yüreğin
Ben kendime geldiğimde sense çoktan gitmişsin be yüreğim
Bu simsiyah kararsızlığın içinde mutluluk telaşesine girmişken ruh ve beden
Ulaşılmazlığın adına mı bu odamı kaplayan duygu sellerim?
Ve Yağmur artık buralarda değil..Hasrete doyasıya bakan gözlerimde yağmur
Endişe gem vurup gitti hayallerime ve bir de uzanamaz oldu ellerim ellerine..
Başka bir güzelliğin kollarında geçti ya birkaç mutsuzluğum
Bakamaz olmuş gözlerim gözlerine;
Farketmez...Rüzgar savursun artık yüzümü ölüme
Sonsuza kadar kurabileceğim bir hayalim olduğunu düşünürken
Neden bir anda başka bir sevda çeldi yüreğimi?
Utan umutlarım...Umutlandırdığın bir hayal için utan kendinden...
Gözlerim seni seyreylerken;sen niyetine uyurken her gece
kalbim sen uykularına dalıp şarkılar seni söylerken kulağıma
Neden ben başka bir umuda yer verdim
Pes ettim kalem kağıda veryansın ederken ...
Son kez deyipte istemeden başladığım oyunlarımın adı
Sensizlik olmuş...
Uzaklara yağmur düşünce gözlerimden,hüzün kalbe taht kurmuş
Islatmayan ama kendini hissettiren;
Dinmesini hiç istemediğim yağmurlar...
Çünkü yağmurdan sonraki o keskin toprak kokusu artık yok olmuş...
Bak tam uçucakken vurulmuş bir kuş gibi hissizliğime yol almaktayım
Güldüğüm kadar mutlu değilim ki dostlarım aldanmayın halime...
Dedim ki kendi kendime;
Madem mevsim yağmurları başka şehirler de dile geliyor
Sen sus ve onları dinle
Maksat gönüller bir olsun sevdiğim...Biz ayrı kalalım ne farkeder?