Nesi var bu insanların
Herkes bir şeylerden şikayetçi
Kimi gidenlere ağlar
Kalanları göndermeye uğraşır öteki.
Sevmiyorum bu tekdüzeliği
Aceleyle etrafta koşuşturan
Bir bardak suda yalancı fırtınalar koporan insanların
Uğultuyla çıkardığı sesleri sevmiyorum.
Aynı bakan gözleri aynı konuşan dilleri
Kırılgan parmaklı elleri sevmiyorum.
Hani insan en karmaşık denklemlerin çözüm şekliydi
Hani insan dünyaya bir defa gelirdi
Daha yaşamın farkına varamamışken
Ölmek için bu ne acele peki.
Zaman mı eksik olan
Ya da inanç
Yok yok belki de sevgi
Mutlak sevgi
En çok sevenlerin kirlettiği.
Kötüler kartlarını s/açadursun
İyilerin de biraz kötülük yapma zamanı gelmedi mi?
Düşünmeyi sevmiyorum
Ya da bilmiyorum
Ama ne fark eder ki
Sonuçta tek bir kapıya çıkmıyor mu hepsi.
İstediğin cevabı alana kadar ondan
Aynı soruyu farklı şekillerde sormaksa yaşam
Ve sen hala bir cevap bulamadıysan (herkes gibi)
Yaşıyorsun demektir inan.
Ölümse
Şimdilik yalan.



Gün ortası şiirleri/Kaos