Hani inandıkların
Sevdiklerin nerede?
Yerden bitme mantarmıydın ki
Seni öksüz.. seni yetim bırakıp
Birer birer terk edip gittiler.

İlk ihaneti en sevdiğinden görmedin mi?
Tapmak yalnızca Allah’adır
Hala öğrenemedin mi?

Anan,baban, kardeşlerin dahil
Etle tırnak gibi değilmiymiydiniz
Dilim ekmekten ayrıldı mı şimdi
Koptu mu kahrolası kan bağın
Yalan oldu fedakarlıkların
Onlar için harcadığın en güzel çağın
Yazık!
Haydi durma ağla..
Acı kendine umutsuzca
Nasılsa umurunda değilsin hayatın.
Acıyı ilk defa tatmıyorsunya.

Düşün bir!
Kimin için ağladın, kahroldun yıllardır
Kimler için hayatını harcadın
Değdi mi, söyle değdi mi?
Kahret yalnızlığına şimdi
Döv dizlerini.

Ya o yere göğe sığdıramadığın aşkların
Bir masal bile olamadı yaşamında.
Yüreğin tıpkı mezarlık gibi
Sen kimleri o mezarlığa gömmedin ki.
Ve tüm hadsizliğine rağmen seviyorsun yine
Bitmek, tükenmek bilmeyen bir sevgi ile
Sonunun ayrılık olduğunu bile bile.

Uğraşma boşuna
Alın yazısını silemezsin
Yalnızlık ve gözyaşı kaderin
Gülmek istesen de gülemezsin
Yalnızsın işte!
Bu kaderi asla değiştiremezsin.


Şair der ki;"sevenlerin kaderidir ayrılık"

dil-ruba
07 Şubat 2011