Bir çocuk gördüm
Çöplük tepeliğinde!
Bir yanağı ay...
Bir yanağında güneşi
Gördüm,
Cocukluğumu unutum
Belki de utancımdan
Bir yanağı ay...
Vay halimize vay.

Bir çocuk gördüm
Ekmek peşinde koşan
Oynamayı unutmuş
Acı ekmek derdinden!

Bir çocuk gördüm
Çöplükte gezinen!
Şanslı gününde olmalı ki
Bir oyuncak tankı olmuştu
Çöplükte bulduğuyla.
Sevindiği her halinde
Belli oluyordu
Belki de ilk sahip olduğu
Tek oyuncağıydı!

Toplamıştı kendi iki katı
Bir yığıntı dolu
Karton ve tenekecikler!
Dokunmak istedim gül yüzüne
Birden irkildi ve utandı,
Kızardı...
"Utanma gül yüzlüm utanma"
utanması gereken
Seni bu çöplükte
Ekmek aratmana sebep olanlardır.

Ve sırtında ağır bir yükle
Pamuk ellerinde sıkıştırdığı
Oyuncak tankıyla kayboldu
Arkasında bakakaldığım
Tenhamsı sokkaklarda,
Yüreğimse dayanılmaz acılarla sarsıldı...
Hayatın bu gerçek acımasızlığına
Bir kez daha ağladım.

ZORGUN DEVRİM