Ben gurbeti yaşadım!
Gurbetin suyunu içtim!
İçtim, hem de kana kana
Henüz on iki yaşındaydım!
Çıktım gurbetin yollarına.
Daha bu yaşta çekmeye başladım!
Gurbetin, çilesini acısını.
Anaya babaya hasret kaldım.
Gardaşa arkadaşa.
Köyüme sılama hasret
Hasret kaldım hepsine.
Yaşadım, yaşadım ben bu gurbeti,
İçten ve yüreğimle.
Bir dilim ekmeğe muhtaç kaldım!
Bir tas sıcak çorbaya hasret.
Küçük bir tebessüm bile göremedim!
Bir merhametliye bile rastlayamadım!
Yaşadım, yaşadım ben bu gurbeti
İçten ve yüreğimle.

Akşam olunca uzanırdım,
Odamdaki yer yatağıma.
Uyku girmezdi gözlerime,
Duvarlara bakardım, içten duygularımla.
Sevdiklerim resim olurdu, gözlerimin önünde.
Süslerler di duvarlarımı.
Konuşurdum, onlarla sabaha kadar.
Ağlardı, gözlerim, hiç durmadan,
Islanırdı yatağım yorganım gözyaşlarımla.
Anlamazdım, sabahın oluşunu,
Göremezdim güneşin doğuşunu.
Sonra çıkardım gurbet sokaklarına,
Dolaşırdım akşama kadar.
Bir iş bir aş için.
Yaşadım, yaşadım ben bu gurbeti
İçten ve yüreğimle ve de hasretle.

Sami ASLAN (İstanbul, 16.07.1991)
Mevsim Gibi,Adlı şiir Kitabından.