Aklım ayrılmış gövdemden
Tıpkı kökünden ayrı bir ağaç gibi
Kurumaya terk edilmiş düşlerim
Biliyorum
Yağmur gibi yağacak mutluluk
Bir yerlerden beyaz bulutlar gökyüzümü kaplayacak
Rüzgâr okşayacak ağrıyan umut sancılarımı
Ama korkuyorum
Ya gövdemden sıyrılıp giderse yağmur damlaları
Ya tutamazsam hayatın ellerinden
Ya sen sevdiğim
Ansızın kopan bu fırtına koparırsa seni gönlümün dalından
Savrulursam bensiz ve oradan oraya
O zaman neyleyim bu kelebekleri
Üstüne damlamayan bu mutluluğu neyleyim
Bir ormanda sensiz kalabalığı neyleyim
Bilmez misin bu gidişin mevsimlerin en beteri
En donduran hasret rüzgârları sensizliğin ertesi
Senin yokluğunda üşüşür başıma ağaç kıranlar
Gel etme koyma beni bir başıma
Beni sensiz dallarımı çiçeksiz bırakma
Koparma umudumu dalından
Savurma mutluluklarımı
Seyretme bir ormanın en kuru en yalnız çınarını
Koy beni çöllerine
Yağmur yağmaz, iklim değişmez olsun
Güneş yaksın gövdemi
Yeter ki hasretin yangın yerine döndürmesin gönlümü
Bırak filiz versin sevdam
Gülüşünde açan gökkuşağı gövdemde uyusun
Adında açan renkler dünyamı boydan boya boyasın…