Musalla taşına konmuş dört tabut
Herkesin yüzünde derin bir sûkut
Elinden gelirse gözyaşını tut

Son uykuda “karagöz”ler kapandı
Bir aile söndü, bin yürek yandı

Yan yana kazıldı dört yeni mezar
Takdir böyle imiş, hangi güç bozar
Kader kitabında acep ne yazar

Zemin kara, yazı ondan karadır
Vakti gelmeyince çözülmüyor sır

Kimse bilemiyor ömür kaç sene
Vadesi yetene, var bir bahane
Körpecik bedenler girdi kefene

Gülleri soldurdu kömür sobası
Boş evi neylesin gülün babası

Baba, gurbet elde geçim derdinde
Giderken kalırdı gözü ardında
Dönüp gelecekti ayın dördünde

Umulmadık işler geldi başına
Doyamadı yavrusuna, eşine

Ana kucağına yatmış üç bacı
İnşallah giydiler şehitlik tacı
Rabbim yaşatmasın böyle bir acı

Dağlar matem tuttu, sular ağladı
Yahyalı topyekûn kara bağladı

Mehmet Postallı / 10.01.2011