"gün gelir de
yağmur bulutlarına eş olursam
uzak şehirlerinin, kurak topraklarına
yeniden yağacağım sevgili…



ve yokluğunun gölgesine düşen izlerin
küllerini deli poyrazlarla savuracağım !



şimdi tüm yağmurlardan uzak
hazan mevsiminin hüznünü içiyor, bigâne gönlüm
ne nisan yağmurları dokunur, tenimin yalnızlığına
ne de sonbahar yağmurları düşer, ak saçlarıma
her kelimem bir hüzzam şarkıda boğulur
her iç çekişimde, bin düğüm atılır nefesime
dağların eteğinde yankılanan garip bir kavalın
sesidir avazım
kayıp yaşanmışlıkların, duldasında ağlar mor düşlerim
çoban kepeneğinin anlık sıcaklığı kadardır
bende yitik umutlar…"

Her kelimesini müthiş keyifle okuduğum giriş ve gelişim..Gözlerim kapalı,yaxaş yavaşitekrar tekrar,nefis bir anlatım..Çok zarif,çok duygulu,çok içten,çok çok çok herşey..Şapka çıkartılacal bir bölüm..Ne kadar da sade,ama ne kadar da etkili..Ben bu kısmından etkilenmeyecek bir şiirsever düşünemiyorum şahsen..Gün gelirde olursa diye başlanan dizeler,şimdi ile ne kadar uyumlu..Ve anlatılmak isteneni,can alıcı bir parlaklıkla gözler önüne seren şiir ziyafeti..Hüzünlü melodramı ezgileri,bu kadar güzel bestelenip altın tepside okura sunulursa,ehh okura da ancak böyle bir ziyafet düşerdi...Hep dediğim kendime birşey var ki,okuyan herkesin kendinden çok fazla şeyi bulacağı bir anlatım olarak görmesi,o anlatıma çok fazla şey katıyor..Okuru bu oranda içine alabilmek,şairin hem iç dünyasındaki şiirsel lezzet,hem de realite ve düşsel anlamda engin ufuklarda bir birikimin bildirgesi demek..Bunu,hemen her şiirinde gözlemlemek mümkün şairin..Çünkü,çok basit bir yolla,kelimeler zenginliginde,şiiri kurgulama başarısı gözaredı edilemeyecek bir gerçek..Hangimiz,böyle bir aşk/sevda gölgelerinde gezinmedik ki? Bu manada okuru yakalamnak,başarının ta jendisi...

"yorgun bedenim
vehim bekleyişin sızılarını doğurur
hasarlı bir kapının paslı tokmağını andırır
terk edilmişliğim
ne gelen, ne de giden vardır
unutulmuşluğun,
parmak izlerinin dokusu sinmiştir
gözlerimin ıssızlığına
suskularımsa
birer korku kelebeğine dönüşmüştür
hâr-ı ateşten uzak"

Bu kıtada da devam eden güzellikler var şiir adına...Yine kelimeler,dizeler son derece güzel,seçkin,fevkalade...Ama,bu kıtada bana göre bir zaman hatası var kurgulamada..Şiiri geri itecek birşey değil belki ama,daha iyi olabilirliği açısından ele alınması gereken bir hata,bana göre tabii ki..Şiir,"ben" öznesinde giriş yapıp devam ederken,bu kısımda,sanki üçüncü tekil şahus anlatımına bürünmüş.."Ben ve sen" derken,burada birden "o" ben ve seni anlatır konumuna düşmüş anlatım..Nedeni,mişli geçmiş zaman kipi ve geniş zaman kipinde dizelerden oluşması.."bedenim" diye bence doğru başlayan kıta,daha sonra,"doğurur","andırır",vardır","sinmiştir",dönüşmüştür" gibi kelimelerle,öznesel anlatıma tam olarak varamıyor kanaati oluştu bende..Elbette yanılma payım olmakla beraber,bana yansıyan tarafu bu..Bu kısımda,bu anlamda,o mükemmellik çok az da olsa sekteye uğramış gibi..Ama anlatım özünden bir mana yitikliği ve o oranda ters bir yapılaşma kesinlikle söz konusu değil...

"ey aşk !
uğramasan, gelmesen de olur
alıştım yokluğunun gurbet acısına
gömdüm hasretin kanlı yüzünü
isyankâr topraklarıma…



ey sevgili !
bakmasan, gülmesen de
yüzüme ne çıkar !
bir medet ummam senden
beni görmeyen gözlerin güneşe benzese
ne fark eder !
bırak öylece karanlıklarda kalsınlar... "

Bu kısım da harikulade...Giriş ve gelişimin devamında aşk ve sevgiliye sesleniş,final ve finale yaklaşım baabında,son derece güzel,son derece etkili dizeler ve ortaya çıkan bütünsel bir devamlılık itibariyle seçkin bir kaheser..Tam da,bu kısım böyle devam etmeliydi dercesine,şiirin yine can alıcı noktalarından..

"anladım ki
bir damla su için, inim inim inlese de topraklar
mevsimsiz yağmurlar inmez, çiçekler açmazmış..."

Ve fin.Sadece iki dize..Ama ne çok bir anlatım,sayfalar dolusu kompozisyon ödevi yazılabilecek bir final...Baştan sona gelişen şiirde,bir son nokta..Şairin yine kendi özkaynaklarına dönüşü,içsel bir hesaplaşma ve varılan gerçek..Mevsiminde olmadan beklenen yağışlar ve kurumuş topraklar...O kadar güzel ki,şiir hüzün dolu olsa da,okuyanın yüreğine garip bir coşku enjekte ediyor..Havalanıyosunuz ister istemez gökyüzüne ve oradan gözleriniz ışıl ışıl bakıyorsunuz yeryüzüne..Ve bu belki anlık,sonra ineceksiniz yeryüzüne ve o insan kalabalığına karışıp devam edeceksiniz yalnız ve kimsesiz anlamsız koşuşturmaya...Ama olsun,böyle enfes şiirlerle,tabiriyle kısa sürede sarhoş olup zevkine varmak da,çok güzel bir duygu olarak kalacak belleklerde..En azından benim...

Ayşe hanım,gerçekten kutlarım gönülden,mükemmel şiirlerinize bir yenisini daha eklemişsiniz..Ben ve ben gibilere de şiirsel bir zevkle okumak ve karınca kararınca yorumlamak düşüyor elbette..Daim olsun kalemini hep,sevgi ve saygımla...






"