Bir başka sayfasından geliyorum dünyanın;
Gitmediğiniz, görmediğiniz
En ücra, en cılız köşesinden seyrediyorum alemi;
Fark etmiyor benim için doğu-batı, kuzey-güney,
Binlerce kez çekip çıkarıyorum
Denizin ortasından yakamozu,
Binlerce kez öpüyorum toprağı hainlerin çelmeleriyle
Ve binlerce kez ıslanıyorum namert bulutların altında!..
Karanlık düşmüş gönlüme,
Isıtamıyorum cesaretin soğuk yüzünü!..
Söküp atamıyorum içimden cehennem günahkarlarını...

Hayat ne zavallı! Hep aynı oyununu oynuyor...
En baştan yazıyor acının hatıra defterini,
Göz yaşıyla yıkıyor yaşamın güler yüzünü;
Ve siz bekliyorsunuz ki çiçekler açsın gönlümde,
En şefkatli yanımla sarayım sizi
Yeniden döneyim dört mevsime
Hiçbir şey olmamış gibi...

Güneşin denizde raks ettiği günlerdi
Yüzümün güldüğü,
Gözümün güzeli/iyiyi gördüğü anlardı
Beni tanıdığınız o eski zamanlar...
Henüz değmemişti saçlarıma rüzgar,
Hayal-meyal geçerdi aklımdan fırtınalar,
Dost selamlarıyla açılırdı gönlümde pencereler!..

Aklıma gelmezdi;
Gün gelecek çoğalacak yorgun ikindiler
Ve bir şiir kitabının tam ortasından
Uğultuyla havalanacak kırlangıçlar
Ve bir gün;
Kemirgen zamanın dişlilerinde parçalanacak dostluklar...
Ben erimiş, ben eksik...Tükeneceğim...
Şehrime kötü kokular yayılacak
Susuz tarlaların yapay güllerinden...

Ve bir gün;
Yorgun zamanın en meyilli yerinde,
Sırtımda milyarlarca yük,
Yüreğim buzdan bir yanardağ
Ve ceylan ürkekliğinde ben
Göbeğine yaslanacağım yalancı gecenin...


02.02.2011/ANKARA