Her şey o kadar çabuk gelişti ki
hala aklım almış değil !
daha dün pencerenizin önünden geçiyordum oysa
başım öne eğik.
biliyordum ki o an gözlerinin içine bakmak
bütün sakarlığımın kaldırıma yığılması demekti...
ama hala unutmuşda değilim
kahve fincanını almak isterken
tepsiyle birlikte bütün kahveleri döküverişimi
hani üstbaşı saymıyorumda yüzümün ne kadar renk değiştirdiğinden o an
neyse ki babam lafı fazla uzatmadan seni istemişti de
şimdi aynı odayı paylaşıyoruz...

tek göz bir odada, gözgöze geliyoruz
sabahtan kolukomşunun gözüne sokulacak bayaz çarşaflı döşekte
ve gecenin bi yarısı sen daha soyunmamışken
ben utancımı duvara asmıştım bile
ellerimin saçlarını usulca tarayışından anladım.

ama bir şey vardı
öyle hiç yoktan unuttuğumuz
öyle ki, herkez mutluyken
(sevgiyi) hiç konuşmamıştık bile...