Aşkın Aşk Olmadığı,
Annemle babamın yaşadığı zamandı en son hatırladığım.
Çocuktum daha,kısa pantolon ve naylon çizmeyle dolaştığım Günlerdi.
Sırayla,ablam ben ve kardeşim.
Ilık bir sevgiyle beslerdik içimizi,
Akşam üstlerine doluşurduk masa başı sohbetlerinde
Ablam ben ve kardeşim.
Her sabah bir yığın huzur ve neşe konulurdu,
Beyaz örtülü masanın üzerine...
İsteyen istediği kadar alır,
Arta kalan yarın olmadan çöpteki yerini alırdı...
Düzgün olmayan ve tekil yaşanılan kocaman günlerdi..
...Bir de...
En çokda sizin sokaktan gidip gelmeler yordu beni..
hep aynı saat de sen pencereden bakardın ben geçerken,
Utangaç ve mağrur,
Ne kadar saf ve temiz bir aşkımız vardı..
Ama ne hoştu ne güzeldi o günlerdi diye hayıflanırız Şimdi..
Mahallenizin gençleri fırsat kollardı çatmak için,
Kim korkardı? ne demişler aşkın gözü kördür diye,
İşde benimde gözüm hiç birşeyi görmezdi o zamanlar...
işte böyle gülüm demek ki kısmetimiz de yokmuş bir araya Gelmek,
Bizim aşkımız alaturkaydı şimdiki aşklar da alafranga....
Öpmeyi ve seni seviyorum demeyi aşk zannediyor şimdiki Yeni yetmeler..
Oysaki o zamanlar sıkımı ellerini tutmak ve gözlerine Bakmak,
Kibrit kutusunun içinde verirdik,
Yarım yamalak kurşun kalemle yazdığımız,
Bize göre aşk mektuplarını
Sen nasıl tanımlarsın küçüğüm aşkı?
Sanırım yine geçmişe gitmem gerek,
Şimdi nerdesin sen? kimbilir hangi yaban eller’desin?
Geri dönüş yolunu unuttuğum onca geceden birini daha Yaşıyorum,
Oysa şimdi öylemi?
Gazete kağıdına sardığımız şarabı içerken bile utanırdık,
Söylenebileceklerimizi söyleyemezdik,
Onca küfür ve keskin bir Yalnızlık korkusu var şimdi bende,
Arka sokaktan gelen arabaların sesi,
Tenimden yere düşen kabukların yaraya bir hayrı yok ya,
Üşüyor açılmış yerler ve inadına sisli bir gece...
Göremediğim yerlere denk düşüyor yüzün,
Sırf bu yüzden...
Sevdiğim,
Artık zamanı geldi gitmenin,
Birileri acımasın artık bana,
Sonsuza kadar,
Göğsünün sıcaklığında uyutsun istiyorum...


Sevgiyle Kalın
Yiğit Marşandiz Şiirleri
31 Ocak 2011-01-31-Pazartesi
04:00