Soğuk ,sisli bir ocak akşamında
sahil kentlerinin yüzlerine yansıyan
kirli sokak taşlarında oturan
sahipsiz mahalle köpeklerinin
ürkekliğindeyim yine

içimde yalnızlığın kirli perdeleri
yüzüme yansıyan hava durumu
ve ellerimde bir yıl önceki sıcaklığın
ayaklarım bir yerlere taşıyor beni
sen yoksun
içimde bir sürü çığlık büyüyor
kulaklarımda ıssızlığın

yüreğim üşüyor bir yıldan beri
kapılarım kapalı ay ışığına
güneş zaten uğramıyor bizim meskene
düşüncelerimde rutubetli sözcükler
ve sancılı tümcelerim dökülüyor pencerelerden
saniyeler zonkluyor beynimde durmaksızın
bir kaçış yaşıyorum kendimden

faturaları ödenmemiş
bir yaşanmışlıktan geride kalan
biriktirdiklerimdir göğüs boşluğuma
bir sülük gibi tutunan

dilimde suskunluğumun buruk lezzeti
gözlerimde geceden kalan kabus
isyanlara tıkanmıştır kulaklarım
sevinç kırıntılarım burnumda tütüyor
gündüzümü bulamıyorum
gecem oluyorsun