Rüzgarlar eserdi ya üfül üfül,
Adına ayrılık dediler,
Bir zavallı gönlüm vardı sana tutkun,
Sarartıp her yanından, acımadan
Bir rüzgârla götürdüler.

Hayallerim vardı, hep yeşil...
Unuttum artık mutlu rüyaları,
En güneşli zamanı
Aşkımın sonu olmamalıydı,
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgarı.

Yeniden sevmiştim,
Yeni tatmıştım doyumsuzlukları,
Ardından bırakarak hatıraları
Kasıp kavurmamalıydı gönlümü,
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgarı.

Gelişi gözlerimin yıldızlarıydı,
Bütün beklentilerde tek o vardı,
Yeni açmıştı çiçekler,
Balını bile tadamadan
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgarı.

Kendi hücresinde kendine mahkûm bir kalp,
Bulmuştu aradığını,
Yine başladı başa dönüş,
Hatıralar yaşanmalıydı, yazılmamalıydı
Esmemeliydi bu bahar ayrılık rüzgarı.

Rüzgarlar eserdi ya üfül üfül,
Adına ayrılık dediler...
Bir zavallı gönlüm vardı sana tutkun,
Sarartıp her yanından acımadan,
İşte, işte bu rüzgârla götürdüler.

Turgut Uzdu


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.