Verdiğimiz kararların, bir de ilahi yazgının gönlümüze yüklediği kederler varken hiç özlenmez mi gençlik çağı !…
Gün günden kötü geliyor, insanın yarınlarına dair hayalleri kemirilirken hiç özlenmez mi gençlik çağı !…
Kol kanat geren aile büyüklerimiz, bir elin parmakları gibi kandan kan, candan can olan kardeşlerimiz, çıkarların zerresinden uzak dostlarımız vardı o en hırçın zamanlarımızda ki onlar bir dağ gibi omuz dayadıklarımızdı. Peki şimdi nerdeler! Bazıları aramızdan mecburen ayrıldılar ve selvi gölgesinde uyuyorlar. Sağ olanlar hayat kavgasının orta yerinde çil yavrusu misali dağıldılar …Şimdi kalabalıklar içinde canlar yalnız mı yalnız ve gölge misali umursanmıyorlar ve her kes bir birine yabancı…Bir bir tükeniyor aşina olduklarımız, eski değerlerimiz ve sıcak kanlılığımız. Hal böyleyken hiç özlenmez mi gençlik çağı !…
Hayalleri süsleyen cananın vardır her gencin. Ertesi gün O’nu görebilmenin heyecanı dolu dizgin dolaştırırken kanımızı uzar da uzardı geceler, sabah bir türlü olmak bilmezdi…Kalp diğer yarısından mahrumsa şimdi,hayaller ağlar,gözlerden yaşlar akar mazide kalmış vuslata. Hiç özlenmez mi gençlik çağı !…
Aynaya bakınca göze takılır seyrelmiş saçlar, üstüne düşmüş mevsimlerden bihaber karlar ve çöken omuzlar. Nişanesi değil midir gelip te gitmeyen gençlikten sonraki hallerin.Hiç özlenmez mi yanaklarda açan güller, hiç özlenmez mi gençlik çağı !…
Atalarımız demiş ya hani; ‘’ Demir tava geldi kömür bitti, akıl başa geldi ömür bitti…’’ Bir de pişmanlıklarımız varsa eğer hiç özlenmez mi gençlik çağları !…
Şiiriniz anlamca çok zengindi. Okuyanlar da hey gidi günler hey, hey gidi gençliğim hey diyeceklerdir, tıpkı benim gibi…
Şiirinizi en kalbi duygularla kutluyorum. Gönül dolusu sevgilerimle…