Ben hep yalnızdım,
Şehrin kalabalık caddelerinde bile...
Çok yabancıydım yıllarımı verdiğim şehrime
Bir o kadar da ıssızdım...

Ben hep yalnız üşüdüm
Ve yalnız kıvrılıp yattım
buz kesmiş yorganımın altında...
İsmini dahi bilmediğim
Filizlenmeden ölen ve adı konmamış
aşklarımın düşünceleriyle
uykusuz saatlerin akşamlarından
sabahlara hep yalnız uyandım...

Yalnız ıslandım yağan yağmurda,
Lapa lapa yağan kar altında
Yalnız kavruldum sahillerin
Çöl sıcaklığındaki kumsallarında...

Doğmuyor güneş,
Nefesini vermiyor bana
Çözülemiyor buz kesmiş yüreğim
Ve ben hep yalnız donuyor,
Yalnız üşüyor,
Ve yalnız eriyorum...

Bir el uzatıver bana
İsmini bilmediğim
Meçhul sevdalarımın kadını Ya uzat ellerini ıssızlığıma bir son ver
Ya da bırak yalnız atan bu yürek
Susuversin...

Kazım DOĞAN
29.Ocak 2011


Kazım Doğan