Saba rüzgârlarının ruhuma değmesiydi nazarın
Rayiha değer burnumun direklerine
Umarsız geçsen sokağımdan bile
Sol yanıma konar ak bir güvercin
Ne zaman ki yol olsam ayaklarına perde perde…


Bir nefes işitirim Ukba’ya giden
Yeşil yeşil eser geçer kirpiklerimden
Peşimde cennet kuşları,
Ardın sıra bir nida söyler melekler
Azığın hazır yola çık sen yeter, derler…


Güruh kıskanır adımlarını senin
Vaveylası hamuş olur şems’in
Rumi ağlar ardımızca
Biz bir deli rüzgârız Tebriz’den esen
Yol oluruz birbirimize,
Ey sevgili Aşk! Ez beni O’nun için ezeceksen…


‘Ruhum’ der gözlerin gölgen düşünce suya
Ebu Nuaym söyler şiirlerini dağlarımıza
Kays demişler benim adıma Leyla!
Aşk’ı mıhladıysak sol yanımıza
Yol olmakta bize düşer sevgilinin ayaklarına…


Bıçak kesmez bizi bir şuanın huzmesiyle
Kuyulardan kurtaran aşk’tır bizi
Bazen Kenan’da doğarız bazen Mekke’de
İstanbul’a yolcu eden aşk’tır bizi…