ı
sen şairsin diyordu sultalı bir ses
ben bir kadının bacaklarını seyrediyordum
genç bir kızın uzun kirpikleri
batıyordu bakışlarıma
uzuyordu aldığım her nefes
kimseyi dinlemiyordum..
ıı
bir gamın perde aralığından
seyrediyordum geceyi kuşadası’nda
daralıyordum
tütsüleniyordu gözlerim
alçaktan uçan kuşları vuruyordu birileri
ben hep sana yükseliyordum..
ııı
ateş böcekleri başlatırken sevişmeleri
gün batımları oynaşıyordu gözlerimde
dua ediyordum
almasın rengini kanımızdan
ve tükenmesin diye dağ çiçekleri
ıv
acı uzakta olmanın adı
eğilince yüzüne gecenin
iki kişilik yorgan gökyüzü
örtülür üstüne özlemlerin
başımı vurduğum duvarların
ustası hüzün
bilmelisin
ölümlerimin şahididir
sensiz her yeni gün
v
hüküm giymedi aşklarımız
konuşsak / susmasak
biraz sevişsek seninle
bilinmeyen bir yönden gün ışıyacak
yırtılacak karanlığı gecenin
zamanın zembereği kırılacak
vı
ölmek kolay etim kemiğim acımadan
vazgeçmek olmasa sevdandan
vı
bir adak mumu kadar ömrüm
söz etme / sevdan bir yalan
yalan be gülüm
yalan be can
gene de geceme açmazsan
her düşen yaprağında
ben bin kez ölürüm

hadi sapla son dikenini
/ değişiklik olsun /
bir gülün renginden gelsin ölüm..