Gözlerin aklımdan çıkmıyor gayrı;
Güya yüreğimden silmiştim, neden?
Rüyamda dolaşman zaten apayrı,
Halecan, sıçrayıp doğrulmak, birden.

Sorma hiç, sevdandan tutuklandım da;
Yasaklı ismini her gün andım da,
Bilerek kalbime keder bandım da,
Her öğün masada ömrümdür giden.

Kaç aysa kaç yılsa alıştım sanma;
Duvarla ağlaştım gülüştüm sanma,
Derdimi geceyle bölüştüm sanma,
Küfredip haddime çattım harbiden.

Dostlarım voltada biri çay demler,
Bende tespih tespih artar sitemler,
Sanırsın bağlıdır saatler demler,
Uzaktan cinnete davettir öten.

Ne garip mahpusluk bu acı firak
Yorgun bir ses diyor: “hayatı bırak”
Gayeler olmazsa dayanmaz yürek
Tenhada tek kurşun yeter katiyen

Varlığın yeterdir hüznümü alsın
Sabah rüzgârları yüzüme çalsın
Bir mektup uçursam sana “Nasılsın?”
Güneşe hasret bir dar pencereden.



Ocak 2011

Mehmet Durak