Rabb’in doğru yoluna,
Dürüst dostun koluna,
Sevap işin boluna;
Demir attım arkadaş.

Yârin kara gözüne,
Beste beste sözüne,
Melek gibi özüne;
Demir attım arkadaş.

Bu gün nöbet başına,
Şehit mezar taşına,
Bu ay yirmi yaşına;
Demir attım arkadaş.

Aşkın orta yerine,
Taşkın selde derine,
Leylin ilaç terine;
Demir attım arkadaş.

Yine hazan ayına,
Kalleş düşman yayına,
Dağda birden mayına;
Demir attım arkadaş.

Fakir, çulsuz yanına,
Donmuş temiz kanına,
O çaresiz canına;
Demir attım arkadaş.

Bundan sonra camiye,
Secde dostum Hami’ye,
Bizim İmam Sami’ye;
Demir attım arkadaş.

Gece gündüz işime,
Kalan bu son dişime,
Çocuğum ve eşime;
Demir attım arkadaş.

Kağıt, kalem ağına,
Şiir, roman bağına,
Öykü, masal çağına;
Demir attım arkadaş.

Serhat’ın aşk gölüne,
Şiirin gam dölüne,
Mecnun’un o çölüne;
Demir attım arkadaş.


Serhat ERTAŞ