talan edildikce sevinçlerim hep bir keder ayazında
kederli bir şiir düşer parmak uçlarımdan sayfalarıma
her gün yalanlarla avuttuğum kederlerim uyanır
bir top ateş olup yanar hasretin şu deli bağrımda



oysaki...

gör işte bitmez hasretlerinin yine kucağındayım
her günü bir güne bağlıyor kederlerim hayasızca
ve inan ki hiç bir rengi kalmadı sensiz yaşantımın
söyle bana nasıl muştulu bir gün doğacak sabahıma



anlayabilirmisin beni bilmem ki...

bütün sevinçlerimi yüzünden aldım çocukluğumun
hasret dolu yetim bir hüzün bıraktım bakışlarına
ve hep bir bulut yetişirken şu bitmez isyanlarıma
şafak ertesi günlere asıyorum umutlarımı yokluğunda



ve inan ki...

senin adını silmeye cesaret bulamıyorum kendimde
özlemin vurgun yemiş sokaklarımda böyle dolaştıkca
ve... duvarlarımda dolaşan gölgelerine sarılıyorum
söyle nasıl kopmaz hasret türküleri dudaklarımdan




şimdi .... mutlumusun diye sorma bana...söyle kim mutlu olur ki... hasretler iki eliyle yapışmışken boğazıma..ki sen ben böyle de mutluyum diyebiliyorsan ..o zaman ben de çok mutluyumdur aslında.. ve unut sen beni vurgun yemiş sokaklarımın arkasında