Sesim sesine değmekten aciz, korkuyor buluşmalara.
Gözlerimde bir çocuk, nasıl dayansın efsunlu bakışlarına?

Kaleler bile yıkılıp toz duman olurken karşında,
Ben nasıl durayım güzel! Nasıl durayım yanında?

Adını bile anmaktan acizken dilim,
Adınla çarpmakta şuan ürkek yüreğim…

Sen benim korkuyla ilk tanışmamsın,
Sen benim ilk yenilgim ilk yara almamsın…

Gözlerin güneşe değse utandırır güneşi…
Gözlerin ki bir ilah! Sanki Tanrının neşesi.

O gözler gülerken ağlamalı bütün dünya,
O efsunlu gözlerinde son bulmalı bu rüya!

Karabasanlar çökmeli uyandırmalı beni,
Her uyanışımda tavaf etmeliyim seni!

Kıyamda kısasım olmuşun, sükuta isyanım!
Kıble gahım o gözler benim, o gözler ki en güzel lisanım….

Bir kez bakarsam eğer o güzel gözlerine,
Kör olmayı dilerim güzel ; son gördüğüm sen ol diye…

Ben gözlerine esirim istemem azat etme beni,
Ben gözlerinde gördüm yaratılışımda ki tüm acizliği!

Bülbüller bile susar, konuşuyorken sen!
Yüreğim yırtılıyor sanki O billur sesinden.

Korkuyorum güzel beni sevmenden korkuyorum…
Senin beni sevmeni değil öldürmeni istiyorum!

Azraillim sen olursan bil ki eğer;
Bil ki güzel bil, bin kere ölmeye değer!

Bir mezar kazmalısın o güzel gözlerinde,
Ebedi huzuru bulmalıyım; ‘’Öl’’ deyişinde…

Seni tanımam ölmek için yeter bana,
Seni tanımamış şu yığına baksana…

Hangi amaç sensiz yaşamaya değer?
And olsun ki yaşamam güzel!
Sen yoksan eğer…



Recep Ali GÜNDÜZ