Bilmese de doğmuştu o da, ana olmak için anadan,
Bilmiyordu ama, beş yaşında yetim kalmıştı babadan…
Neyse ki ben doğuncaya kadar mahrum kalmamış anadan,
Çekmemişse de çile babadan, çok çekmiş Salih babadan...

Dört kız, iki erkek kardeşlermiş aynı anadan, babadan,
Evermiş Tahir eniştesi, kalmıştı ya yetim babadan...
Babam da talihsiz, öksüzmüş anadan, yetimmiş babadan,
Anam da Salihsiz evlilik olmaz sanmış, kanmış anadan...

Böyle imiş kısmet evlenmişler, yoksun olarak babadan,
Yaşayacaklardı, doğmuşlardı yoksul olarak anadan…
Bir,iki derken, üç erkek, bir kız doğurmuş anam babadan,
Bense tekne kazıntısıyım, doğmuşum iyi ki cabadan…

Yaşamışlar çileli bir yaşam, yok ki anadan babadan,
Dolaşmışlar gurbet, altı boğaz, tek gelir devlet babadan...
Olmaz ki helal, haramdır; yok ki zaten yan gelir cabadan,
Emdiğimiz anadan sütler HELAL lokmalar da babadan…

Dolup da vadesi gelince ecel, önce olduk babadan,
Bilmiyorduk ki, dört yıl sonra da olacakmışık anadan...
Kalmamış ki onlara, kalır mı bize anadan babadan,
Mal, mülk; varken ar, namus, mirastır bize, anadan babadan...

ŞAİRcik, Ahmet Necat UCUR, 22 ocak 2003 Bozüyük