Anladım kavuşmadan bitmeyecek bu eza
Çektiğimi bir bilsen sevdiğim aklın şaşar
Gündüzlerim ıstırap gecelerim hakeza
Hasretin ki sabrımın gayrı boyunu aşar
Söyle senden uzakta bu gönül nasıl yaşar

Yangının damla damla eritirken özümü
Sükût ettim olmadı feryatlarım nafile
Cemalinin nuruyla köreltmişim gözümü
Özleyeni özlemek ne mukaddes bir çile
Binde birini çekse dağ taş gelirdi dile

Düşlerimde sınır yok iştiyakım şuursuz
Hiçbir şey sıcak değil yüreğin kadar bana
Vicdanlısı sayamaz gözlerimi gurursuz
Her gece efkârlanıp ağlamamak ar bana
Yanımda olmayınca koca dünya dar bana

Bitmiyor ki içimde bir saniye özlemin
Dua yaptım dilimde hep adını anarım
Her koşulda bakidir vermiş olduğum yemin
Pervanenim mumumsun alevine kanarım
Yalnız senin aşkının ateşiyle yanarım

Benliğimin yâr diye titrerken her köşesi
Yokluğun günden güne hayalini şımartsın
Olmayacak ömrümde senden âlâ neşesi
Leyla ile Mecnun’u varsın tarih abartsın
Bizim yüce sevdamız göğsümüzü kabartsın


İsmail Koray Şimşek

21 Ekim 2010

ŞIRNAK