zaman heseye ilactir derler,
yasananlar unutulur,
acilar diner,
asklar söner,
sevgiler azalir...
gercekten öylemi?
hayir, hayir!

benim sana olan sevdam gün gectikce icimde bir cig gibi büyüyor,
zaman aktikca bedinimde ruhumda caresizligime yenik düsüyor

haykirsam ne fayda, aglasam ne fayda
bosluga yankilanan ses gibi cigliklarimin bir anlami olmuyor,
cigliklarim sadece icimde depremler yaratmaya yetiyor

artik umudumu kestim, yenik düstüm bu sevdaya,
caresizce kabullendim sensizligi yüregim kan aglasada

keske yüregim dile gelsede anlatsa icimdeki hisleri...
öyle garip öyle yetimki yüregim,
yasamaktan gectim, nefes alamaz oldum.
Ah bir görebilsen beni,
her saniye, her dakika, her saat, dirilip öldügümü,
saclarimi yoldugumu, perisan oldugumu
Ah bir görebilsen...

Yüregimin acisi dinsin diye kaciyorum kendimden,
daha da cok baglaniyorum uzaklasmak istedikce senden

belkide seni kaybetme korkusuyla tüm benligimle sana sariliyorum,
zamanin umudumu nasil yavas yavas tükettigine seyirci kaliyorum

tek bir korkum var, oda gün gectikce büyüyor icimde
bir idam mahkumunun sonunu beklidigi gibi hücrede
her gecen gün beni biraz daha yakalstiriyor gerceklere

yasadigim su hayal dünyasindan uyundirilmayi bekliyorum,
uyandigimda gözlerimi acacagim dünyamda beni neler bekliyor bilmiyorum,
bildigim tek sey sensiz bir dünyada yasamak istemiyorum..