İki ayrı bedende ruhlar habersiz iken,
Bir “merhaba çiçeğim” sözüne tav oluşlarım..
Sana âşıklığımda senin sözlerini sevdim önce...
Sözlerimizin karışıp birbiri ile, sevişmelerini sevdim
Her aşamada yeniden vuruluşlara yelken açtım…
Yitiktik senin deyiminle, bulduk karıştık birbirimize
Zaten yüzyıllar öncesi değil miydi tanışıklığımız?


Sonra,yüreğini sevdim usulca, sızın sızım oldu.
Sevinçlerin mutluluğum...
Ve en acılarla dolu olduğun anlarda bile,
Yürekten gülümseyen yüzünü sevdim!
Kaybedilecek ne vardı ki dünyada?
Hayatın darbelerine karşı ,gülüp geçen bakışlarını sevdim


Beni derinden etkileyen,
O yürek sızlatan sesini sevdim.
Tıpkı benim gibi kendini sevişlerini sevdim.
Arıyorduk kırda bayırda ovada,
Rastlaştık birden,hem de hiç umulmayan bir yerde…


Adımı çiçeklere eşledin bilmediğim türlü çiçeklere
Mor çiçek kızıl çiçek selvi ile salınan, suna boylu çiçek
Ve şükrettik ulu yaradana birlikte doğuşumuzla
Yenilendik can olduk canan olduk tende..


Yitiktik bulduk birimizi diğerimizde
Yenilendik yüzyılın pası üzerimizde.
Aktın bana her defasında kara gülüm diyerek,
Vurulduk her seferinde öldük birbirimizde
Tutku derecesinde …


İşte böylesine bir yüce aşka tav oldum ben,
Bir canım kelimesinin neler ifade ettiğini
Bir sen bilirsin birde ben
Ve bu sözün neleri özetlediğini…
Muradımsın,umudumsun derken,
Yinede de bir şey anlatamamanın
Acısı dolar yüreğime.


Bana”sevda türküm,destan sözlüm kara gözlüm,
Karagül ‘üm “diyen dillerini sevdim …


Sonra,
Hayalde de olsa; Şarkı söyledik bağıra bağıra,
Kalp atışlarını dinledim…Saçlarını sevdim...
Öptüm ellerinden,öpmedim ela gözlerinden,
Ayrılık getirir diye!…


Tutsak kalırken kollarında
Silkelendim! hınçıkladım senin deyiminle…
Ve sende yaşadım hasretleri dolu dolu.
Sende coştum köpük köpük…
Ben seni böyle sevdim sevgili
Ben seni böylesi vurgun delice sevdim…


Ve BEN SADECE SENİ SEVİYORUM ! …

Jale Keskin