Önce bir volkan gibi
Lavlar akıverdi gönlümüze
Her kesin dilinde
Aşk meşk sözler dolu
Gönül kalemimden o anda
Şu sözler dökülüverdi !


Mutsuzluk soğuğundan
Tir tir titreğen
Yeşil çimenlerini soldurmuş
Baharın
Yalnızlığın iz sürümlerine
Koşan gönlül


Tazeliği koparılmışcasına
Taze filiz gibi
İçine düşmüş kimsesizligin
Soğuk ayazı
Yanlız bir adam
Sokağın başında tir tir



Umursuzlara umarcasına
Gizlemiş kendini
Karanlığın feryadında yanlız
Tükenir sigarası
Bir islenmiş sokak lambası gibi
Ay ışığında
Buğulu bakışlarından dökülücek
Yağmur damlası


Dokunsam yüreğine
Bardaktan boşanır gibi


Uyanmamacasına uykuya
Bırakmış hayatı
Dört mevsimi bir perdede dökülüyor
Zaman tek kalem
Unutmuş unutmuşluğunu bile
Yoklukta yaşam
Ve yanlız bir adam sokağın başında
Tir tir zaman



Düşe düşmüş sevdasına yangın
Buğulu camlara resmedilmiş gibi

Sürgün veriyor içinde yıpranmış umutlar
Hayali kaç fersah öteye giderki
Bir siğara ateşinde ısındığında vakit

Hangi talih kördü görmedi beni dercesine
İsyansız gönül sipererine düşmüş
Binlerce kurşun yemiş gibi
Kaybolmuş yok olmuş zamana düşmüş
Tir tir

Yalnız bir adam !

Vurulmuş hep o sol yanından !