6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1873
Okunma
Kırdılar yaşam duvarlarımı
Sızıyla demleniyor şimdi
Suskun kalıyor acı…
Gözlerimin yuvalarından ayrılmayan
Hüzün, ağını ördükçe
sarmalıyor duvarlarıma.
Sevdamın yangını sol göğsümde kor…
Ayrılık saatlerine düğüm atmış
Zaman ilerlemiyor.
Keskin bıçağını öyle derin batırıyor ki
Kahroluş çığlıklarım
Fırtınaya sürüklenen
Asi rüzgarında uğulduyor
Tıkıyorum kulaklarımı
Her şeye sağır
Kalmak istiyorum…
Hasta bedenimi sürüklerken yatağıma
Mecalsiz bitik?
Aynalara küsmüş bir kadın
Arabesk bir yaşam çizgisinde
Yolunu unutmuş
Sabrını,gecenin koyu telvesine saklar
Gözlerinin buğusuna çöker öfke
Suskun kalır acı…
Nebahat Erkan
5.0
100% (5)
Cevap Yaz