Gün batarken engin dağın ardından,
Usul usul,küskün aşık misali,
Biten güne sitem edercesine,
Arkasına bakmadan giderken sessizce,
Kartal olup uçma sakın kibirden...

Sakın ha sakın, kendine pay çıkarma bu gidişten...

Gün süzülürken melul, mahsun,
Kalbi kırık çocuk misali,gözünü kırpa kırpa,
Arkasından bakıpta böbürlenme sakın,
’Vay be ben neymişim meğer’diyerek,
Koca gün’ü batırdığını sanma...

Sakın ha sakın, kendine pay çıkarma bu gidişten...

Gün batarken,kankırmızısı deminde,
Vakur mu vakur,dimdik ayakta.
Sadece vefasız yare sitem edercesine,
’Yazık çok yazık’ dercesine başını sallarkan ufkuna,
Cilvelenip havalanma boşuna...

Sakın ha sakın,kendine pay çıkarma bu gidişten...

Gün batarken, son şavk’ını da alıp giderken,
’Yarın Allah kerim’ dercesine,küskün mü küskün,
Gönlünün üzerine karanlığı bastırırcasına,
Verdiği ışığın boşa gittiğini sanma sakın,
Çünkü o Yaradan’a çok yakın.
’Sabah yine güler yüzüme’ diyorsan eğer...

Sakın ha sakın,kendine pay çıkarma bu gidişten...